Laçınım hasretinle yaşıyorum...

Cavid Memmedli 18/05/2015

Azerbaycan'ın haritasının küçülmeye başlandığı bir zamanda Laçın ili 18 Mayıs 1992 tarihinde Ermeniler tarafından işgal edildi. Kamil Nesibov, İsrafil Şahverdiyev, Oktay Güleliyev, Fazil Mehdiyev, Korkmaz Ayvazov gibi yiğit oğullarımız vatan için canlarından geçerek şehitlik zirvesine yükseldiler.

Yıl 1988, Laçın ilinde inşaat ailesinde bir kız çocuğu dünyaya geliyor. Geldiği günden itibaren içinde vatan, toprak, bayrak sevgisi olan bu kız ne yazık ki doğduğu Laçın ilinde sadece 3 yıl 6 ay yaşıyor. Ermenilerin 18 Mayıs 1992 tarihinde Laçın’i işgal etmesi sonucunda Laçın’dan 450 km. uzaklıkta bulunmakta olan Azerbaycan’ın başkenti olan Bakü’ye gelerek orada yaşamaya başlıyorlar. Günler ayları, aylar yılları kovarak geçmeye başlıyor. Amma bu kızın içindeki vatan, toprak, bayrak sevgisi bitmek bilmiyordu. Aksine gün geçtikçe bir az daha artıyordu. Çünkü o kendi vatanında gurbet gibi yaşıyordu. Çünkü o çocukluğunun sadece az bir kısmını doğduğu vatanı Laçın’in hasretiyle yaşıyordu. O hasret ki Ermenilere olan nefretini gün geçtikçe daha da çoğaltıyordu. O hasret ki savaş olduğunda eline silah alıp savaş meydanında vuruşma isteğini içinde uyandırıyordu. O hasret ki canının son hücresine, kanının son damlasına, nefesinin son anına kadar vatan, toprak, bayrak yolunda savaşıp şehitlik zirvesine yükselme arzusunu içinde büyütüyordu.

Haydar Aliyev’in Türkiye ve Azerbaycan için dillendirdiği "Biz bir millet, iki devletiz" özdeyişi gereği 2014 yılında eğitim almak için Türkiye’ye geldim. Türkiye’ye gelmeden önce akrabalarım, arkadaşlarım, kısacası çevremdekilerin gurbete gidiyorsun, “Vatan hasreti, özlemi duyarsın” dediklerinde buna biraz şaşırmıştım. Türkiye bize gurbet değildi. Amma beni şaşırtan bu değildi. Beni şaşırtan “gurbete gidiyorsun, vatan hasreti çekeceksin” sözleri olmuştu. Çünkü benim 23 yıldır gurbette olup, vatanım Laçın’in hasretini çekmekteyim. Hem de kendi memleketimde gurbetteyim. Esas zor olanı budur işte.

Zoruma gidiyor sadece 450 km. mesafede uzaklıkta olan doğduğum ata toprağıma gidememek. Kahrediyor beni kendi vatanımda vatan hasreti çekerek gurbetteymiş gibi yaşamak. İçimde bu kadar Laçin hasretiyle büyüdüğüm yıllarda içimde birikenleri şiir şeklinde kaleme aldım.

******************************

Gönlüme doluptur Vatan hasreti

Unutmayız biz o helal ekmeği,

Güzeldir her gülü, her bir çiçeği

Laçin’im hasretinle yaşıyorum.

 

Bellidir her kese Laçin hüneri

Kalplerde büyüyor düşman nefreti.

Bitecektir bir gün Vatan hasreti

Laçin’im hasretinle yaşıyorum.

 

Vatanım dardadır çağırır beni

Savaşa hazırdır Vatan askeri

Düşmana veririz gereken dersi

Laçin’im hasretinle yaşıyorum.

 

Azerbaycanlıyım, yurdumsa Laçin

Esir düşüp nice kardeşin, bacın.

Büyüktür senin de içinde acın.

Laçin’im hasretinle yaşıyorum

*******************************

Elbet bir gün topraklarımızın gerçek sahibi olan Azerbaycan'a döneceğine inanıyoruz. Cinsiyetinden asılı olmayarak her Azerbaycan vatandaşı vatanımız Azerbaycan için, bayrak için elimizden gelen her türlü fedakarlığa hazır olmalıyız. Bunun için canımızı, kanımızı dökmeye her zaman hazır olmalıyız. Gerekirse vatan yolunda hiç düşünmeden şehitlik mertebesine ulaşmayı başarmalıyız. En önemlisi de bunları sözde değil, pratikte gerçekleştirmeliyiz. Bu yolda gayret içerisinde bulunduğumuzda vatanımız Azerbaycan bölünmeyecektir. 

Yazan: Vüsale NOVRUZLU